پونه های وحشی (مهدی قیصری)

به قبرستان گذر کردم کم و بیش

                 بدیدم حال دولتمند و درویش

نه درویشی به خاکی بی کفن ماند

               نه دولتمند برد از یک کفن بیش

خب ایرانی هستیم دیگه، کاریش نمیشه کرد. تا دیروز بدتر از علی کردان کسی نبود اما حالا که مرده همه برای  خودشان و او طلب آمرزش و عاقبت به خیری می کنند.ما آدما تا موقعی که زند ه ایم برای حفظ منافع خودمان و نهایتا اعضای خانواده یمان هر کاری می کنیم.دیگران را به زیر می کشیم و روی شانه های او باز هم می خواهیم خودمان را بالاتر بکشیم.حق ها را نا حق می کنیم.عادتمان شده.حتی توی صف نانوایی آن هم در ماه رمضان و با زبان روزه زور می زنیم یه جوری با تقلب توی صف دو تایی وایستیم  و بعد چهار تا نون بگیریم تا موقع اذان در کنار خانواده افطار کنیم و اصلا مهم نیست که حق یک کودک یا یک پیرزن ضایع شده باشد.فقط و فقط خودمان.همه ما بدیم . شیطان که قسم خورده بود همه بندگان خدا را بفریبد دست از سر ما برنداشته.نگران نباشیم ما از آن چند نفر استثنا که از شر شیطان مصون می مانند نیستیم.مرد مردانه به خودمان نگاهی کنیم تقوایمان کجاست؟؟!.دنیا  در مقابل چشمانمان زیبا کرده و ای افسوس که حتی یک لحظه به سرانجام امور خود نگاهی کنیم.

علی کردان هم یکی از ما بود.خوب یا بد.آنرا خدا قضاوت خواهد کرد. آنروز که سوژه داغ اس ام اس ها و ایمیل های ما بود،  یا تیتیر یک روزنامه های موافق و مخالف دولت، یا آنروز که در مجلس هر کس برای خودش پروند ه ای رو میکرد و یا آنانی که به او پرخاش کردند و یا نه او را در بازی قدرت وارد ساختند تا بازی های سیاسی بازهم بر مدار یک گروه بچرخد ، همه نه در حافظه تاریخ که در دفتر اعمال آنان ثبت میشود، برای روزی که ترازو های عدل الهی به حکم انجام زره ای خوبی یا بدی حق را به حق دار بدهد.حالا او رفت و پرونده زندگی اش بسته شد تا در تنهایی خودش به دور از بازی های سیاسی و حمایت این و آن در مقابل عدل الهی استیضاح گردد و به آنچه از پیش فرستاده پاسخ بگوید.او با خودش نه قائم مقامی صدا و سیما را برد نه سمتش در وزارت نفت و نه حتی حکم وزیر کشور بودنش یا حتی آن مدرک جنجالی دانشگاه اکسفورد را.

دادگاه الهی برای همه ما برگزار خواهد شد. آنجا مجلس شورا نیست که هر کس هر چه بخواهد بگوید.خوشا به حال کسی که خدا به او رای اعتماد بدهد و وای بر کسی که رای اعتمادش پس گرفته شود.ما هم پس از او خواهیم رفت چرا که اگر قرار بود کسی جاودانه زندگی کند، اولیا الهی افضل به این کار بودند؛مگر خدا نگفت هر نفسی طعم مرگ را خواهد چشید،پس به کجا می رویم.

زمانه بدی شده.کیه که به آزمایشات الهی فکر کنه.کیه که برای هر تصمیمی به خدا فکر کنه و فرشتگانی که مقدر شده اند ریز و درشت اعمال ما را گزارش کنند.

       با خودم هستم.مولا علی فرمود هر روز در مقابل چشمانتان مردگان را به گورستان می برند اما "عبرت" نمی گیرید.آن روز که مولا فرمود : برای دنیا چنان زندگی کنید که گویا می خواهید همیشه زنده باشد اما برای آخرتتان چنان اندیشه کنید که گویا لحظه ای دیگر خواهید. شرمنده ایم.شیعه هستیم اما از سخن پیشوایمان فقط قسمت اولش را خوب عمل کردیم.مثل مولا دنیا را سه طلاقه نکردیم بلکه اتفاقا با سه دنیا پیمان عقد بستیم.خدایا من مسول اعمال خودم خواهم بود.همانطور که خودت گفتی مادر از فرزند در روز جزا فرار می کند.پس مرا عاقبت به خیر کن.

و بعد:

 با شما هستم؛شمایگانی که فکر کرده اید دنیا برای شما ابدی خواهد بود.کرسی ریاست تنها از آن خدا است؛به حکم تقدیر در این دنیا شما خدایید، پس تا می توانید خدایی کنید.حق را نا حق کنید،مملکت هزار فامیل درست کنید.فرزندانتان و برادانتان و آشنایانتان و هر کستان را با آشنایی رییس کنید.یا نه به سربازی نفرستیدشان.خوردن بیت المال نوش جانتان.با مردم که نه با کارمندان خودتان که به قول امام خمینی (رحمت الله علیه) ارباب هستند مثل نوکرانتان رفتار کنید. امروز شما ارباب رجوع و ما کارگر. ما که نه، آبروی یکدیگر را برای رسیدن به قدرت ببرید.خلاصه هر کار دوست دارید بکنید.که میکنید. برای چه باید شرم کنید که رهبری هم از دستتان به امام زمان گلایه کنند،نماز هایتان و روزه هایتان و کار های خیرتان و خدمتگزاریتان و ایثارتان و دشمن شناسیتان و همه چیزتان به درد همان دوربین تلوزیون می خورد.دعواهایتان آدم را یاد جفت گیری گوزنهای نر می اندازد.

اما:

ما خواهیم مرد و شما نیز.تفاوت رفتنمان تنها یک نفس است.خدا خودش می داند هرکس  چه کسی است.

کلمات کلیدی :